Hans Wennekes begon zijn werkzame leven in de techniek, met name als metaalbewerker en later leraar metaal. Dit heeft hij 15 jaar gedaan. Vervolgens is het leven van Hans meer en meer in het teken komen te staan van de medemens in nood, en dan met name gericht op kinderen.Op de Filipijnen zette Hans zich in voor mensen die sociaal in de verdrukking waren gekomen. Hans schreef hierover in die tijd: ‘dat de armen hun armoede niet verborgen, zoals de rijken hun rijkdom achter hoge muren’.
Na de Filipijnen vertrok Hans in 1985 naar Kenia waar hij in Kisumu ging werken in een straatkinderenproject. Op verzoek van de bisschop van Lodwar heeft Hans in 1991 het straatkinderentehuis Nadirkonyen opgericht.
Uit een bericht van Mensen in Nood lezen we in een artikel uit 1991 waarom Hans voor de straatkinderen kiest:
‘Kinderen kiezen niet vrijwillig om op straat te leven, de invloed van dronken ouders, armoede thuis, gescheiden ouders, mishandeling en het misbruikt worden, drijft ze de straat op. Als kinderen iemand ontmoeten die een uitgestoken hand voor hen heeft, iets voor hen voelt, hen durft aan te raken ondanks dat ze vuil zijn of onder de schurft zitten, dan is het mogelijk hun vertrouwen terug te winnen, daar komt het op aan.’